Ceremonie voor oma en vertrek Bandung

Zaterdag 29 juli - dag 3: Eindelijk een keertje ietsje later opstaan, we hebben pas om 10.30 een taxi besteld en kunnen dus wat rustiger aan wakker worden en aan tafel schuiven. Ook moesten er wat koffers opnieuw ingepakt worden, want we hadden een heleboel spullen van Oma meegenomen uit Nederland. In de afgelopen dagen waren er al wat spullen tussen de kamers verschoven en ingepakt. Uiteindelijk zijn we met drie volle koffers en in vol ornaat op de stoep gaan staan. We gaan namelijk naar het huis van Oom Joey om daar met naaste familieleden van de Gerungan-stamboom een tweede uitvaartceremonie van Oma te hebben. Na een goed drie kwartier in de taxi gezeten te hebben kwam mijn taxi als eerste aan. Dédé zat in de andere taxi en belde mij met de vraag of wij er al waren. Ik was al het huis binnengelopen en werd meteen begroet door een familielid, terwijl ik nog aan het bellen was! Kortom even alle chaos op een stokkie. Anyway, ik heb Dédé's taxi naar het juiste adres geloodst en ben daarna weer naar binnen gegaan om iedereen te begroeten. Eenmaal daar druppelde er steeds meer familieleden binnen en ik ben waarschijnlijk alweer een deel vergeten.. (Shame on me) We zijn eerst wezen lunchen en daarna de ceremonie gaan houden. Na de ceremonie was er nog een soort voorstelronde van de jongste generatie onder mijn Oma, dat waren dus wij, m'n broertjes, neefje en ik. Op facebook staat een heel scala van foto's van ons en familie.

Herinneren jullie die drie koffers nog? De waren volledig uitgestald in een van de kamers en na de ceremonie mocht iedereen een token uitkiezen om Oma aan te herinneren. Ondanks dat er bij lange na niet zoveel mensen waren dan voorspeld, hebben we toch zeker één koffer helemaal leeg gekregen. Om half 5 was het alweer klaar voor ons, helemaal gesloopt zijn we de taxi ingestapt terug naar het hotel. Althans, wij de jongeren, moeders, Dédé en Nonnie hadden nog een afspraak staan en vertrokken in een andere taxi naar een andere bestemming. Eenmaal terug in het hotel startte ons gewoonlijke ritueel van uitrusten, dutje doen, omkleden en weer de straat op voor het avondeten. Lau, Vin en ik zijn ergens achteraf in een restaurantje terecht gekomen, niet high end, maar ook niet dat we het idee kregen dat het misschien niet veilig is om er te eten. Na anderhalf uur in starende blikken ons voedsel weggewerkt te hebben zijn we toch maar redelijk snel weer terug naar het hotel gegaan. Pas een uur later kwam moeders, oom en tante terug van de afspraak, gelukkig hadden ze daar wel gegeten. Kort hierna was het klaar voor bedtijd. 

Zondag 30 juli - dag 4: Ik stond om 7 uur op, want er moest even gesport worden. Samen met Lau ben ik een half uurtje wezen klooien in het hotel aanwezig gym. Daarna was het douchen, ontbijten en de laatste spullen inpakken. Want we gaan weg uit Jakarta! Om half tien stond de taxi klaar om ons naar Stasion Gambir te brengen, want we pakken de trein naar Bandung! De geboortestad van m'n moeder en Dédé. Goed 4 uur later stonden we slaperig op Stasion Bandung, de reis was langzaam want de trein kan niet zo hard door de sloppenwijken van Jakarta en van goed gereguleerd spoorwegovergangen hebben ze niet veel kaas gegeten. Dus al toeterend naar personen, verkeer en beesten op het spoor kropen we door het landschap heen. Wat immers steeds mooier werd richting de bergen van Bandung. De rijstvelden lagen niet meer gelijkvloers, wat leidt tot prachtige uitzichten vol met terrassen. Uiterst groene natuur, weeldig begroeide bergwanden en diepe ravijnen waar rivieren liepen. En niet een keer dacht ik eraan om daarvan een foto te maken...

Eenmaal nadat we de koffers in ons hotel in Bandung hadden gedropt zijn we direct de stad ingegaan. Ook hier wist Dédé ons direct naar zijn favoriete straat, Jalan Braga, te leiden en we zijn neergestreken bij Braga Permai voor een hapje en een drankje. Het gebouw heette voorheen Bogerijen en in gebruik als banketbakkerij en ijscobar. Er worden nog steeds bokkepootjes, amandelstaaf en andere Nederlandse lekkernijen verkocht, maar nu is het vooral een restaurant. Het was direct duidelijk dat hier nog een keertje terug zouden komen. We waren na het eten nog even wat verder gelopen door de straten en Dédé vertelde weer honderduit wat hij wist over de geschiedenis van Indonesië. Verschillende gebouwen kregen uitleg wat ze oorspronkelijk voor functie hadden en hoe die rol heeft meegespeeld in de vorm van het Indonesië dat we kennen.

Terug in het hotel was het weer tijd voor het dutje (wordt wel erg voorspelbaar, niet? ;) ) en daarna gingen we weer aan de wandel voor het avondeten. Uiteraard wist Dédé wel weer een restaurantje en bij binnenkomst werd meteen duidelijk dat dit wel een bijzondere plek was. Dit restaurant had nog de originele indeling van de huizen die door Nederlanders werden gebouwd. Hoge plafonds, meerdere serres, veel ramen en ventilatoren en luchtgaten boven de deuren voor het doorluchten van het huis. Ook hier weer fantastisch gegeten onder het genot van Nederlandse liederen over het leven op Java, die soms ook meegezongen werden door mam en Dé. Na het eten was het terug naar het hotel waarbij we verwelkomt werden door het gezang van de imam uit de moskee die pal aan ons raam zat... Gelukkig zal ik daar 's nachts geen last van hebben.