Al het begin is moeilijk en eerste dagen Jakarta

3 augustus 2017 - Jakarta, Indonesië

De dag is daar! Bijna een jaar na dato van het overlijden van Oma vertrekken we vanaf huis naar Schiphol met de trein. Na maanden, weken en dagen van voorbereiding en aftellen is het eindelijk zover. We mogen vliegen!
Koffers wachten op eerste vlucht Vliegtuigvleugel
Op dinsdag 25 juli om 14.50 vliegen we Swiss air eerst naar Zürich voor de eerste layover van 6 uur. Op ons gemakje hebben we de luchthaven bekeken, wat ijsthee gedronken en onze eigen bammetjes opgepeuzeld. Om de tijd een beetje te doden werden de speelkaarten tevoorschijn gehaald en hebben we de al gammele tafelvoetbaltafel nog gammeler gemaakt. In no time was het alweer boarding time en mochten we naar de gate om te boarden. Rond 23.00 was de take off voor de 12 uur durende vlucht naar Singapore. Well, hello, jetlag!! Voor het gevoel is het slechts woensdag 11 uur 26 juli, echter de lokale tijd is al 5 uur 's middags! We werden opgevangen door onze oom, Dédé, en moesten nu 4 uur zien te overbruggen. Gelukkig was er achter de douane een zwembad waarin we een heerlijke frisse duik hebben genomen. Een uurtje voor boarding time stonden we gedoucht en al bij de schermen die de boardtijden lieten zien. Oh nee, vertraging... In eerste instantie slechts een uurtje, maar dat liep uit tot zelfs drie uur. We hadden dus allang in ons hotel in Jakarta kunnen zitten, maar we stonden nog aan de grond in Singapore... Take off om 01.00 op donderdag 27 juli en touch down gevoelsmatig 02.30, lokale tijd 01.30, want hè rommelen met je tijdsgevoel was toch al zo leuk. Ein-de-lijk om 02.30 lokale tijd in hotel en 03.30 lights out!

 Mam en Nonnie Zwembad Singapore 

Donderdag 27 juli - dag 1: 08.00 rise and shine beautifuls, meteen die jetlag proberen aan te vechten. Korte nacht van 4 uurtjes slaap gehad en een monster van een programma voor de boeg. Met een gevoelstemperatuur van 35 graden en volle zon gaan naar een begraafplaats toe waar veel van de oudere generaties Gerungan (mijn moeders meisjesnaam) liggen. De volle neef van moeders, voor mij Oom Hanny, heeft ons rondgeleid langs de graven en heeft getracht wat helderheid te scheppen over onze familiestamboom met behulp van de grafstenen. Het werd mij steeds duidelijker hoe verbonden en verwikkeld de vorige generaties waren. Even later kwam de andere volle neef van moeders, Oom Joey, en zijn vrouw en zoon bij het gezelschap aansluiten. Gezamenlijk zijn we gaan lunchen in een nabije gigantische mall met wel 5 verdiepingen. De eerste Indonesische maaltijd, Gado-gado met saté ayam, ging als zoete koek naar binnen. Nadat er wat benodigdheden waren ingeslagen, scheidde onze wegen en gingen we weer terug naar het hotel voor de het middagdutje. Om 7 uur gingen we aan de wandel opzoek naar een restaurantje voor het avondeten. Dédé, die onlangs nog in Jakarta was geweest, leidde ons zo naar een fantastische koffiehuisje waar ook de hele dag door gegeten kon worden. Na wikken en wegen heb ik een bakmie en es teh tarik (sterk gebrouwen thee dat koud is gemaakt met ijsblokjes) gekozen, het was heerlijk! Met een goed gevulde maag begonnen we aan de wandeling terug naar het hotel. Aldaar merkte ik dat ik minstens 20 keer gebeten was door muggen ondanks fanatiek deet smeren, goed begin.... Pas om 00.30 was het lights out, zo kom ik nooit van die jetlag af..!
Graf ongestrooid Graf gestrooid
Vrijdag 28 juli - dag 2: 07.30 en die wekker gaat alweer af... Vakantie? Welke vakantie? Hup eruit en aan het ontbijt, anderhalf uur later staan we buiten voor de wandeling naar het Monas (Monument Nasional) gelegen in het centrale park van Jakarta. Terwijl Dédé en (tante) Nonnie treintickets voor de volgende dag gingen ophalen, klimmen wij naar de top van het monument. Gelukkig is er na twee verdiepingen een lift die ons even helpt om daar te komen. Op 132 m hoogte is het uitzicht prachtig, maar je ziet ook meteen hoeveel smog er boven de stad hangt. Mij was verteld dat de grote moskee en de kathedraal naast elkaar lagen, hoewel ik de moskee duidelijk zag kon ik de kathedraal niet vinden. Pas toen iemand zei 'Dat is hem!' realiseerde ik dat het er letterlijk ernaast lag. Ik verwachtte een mooie grote kathedraal, maar het leek wel een simpele dorpskerk zo naast die gigantische moskee! De Monas staat op een museum en die hebben we na de afdeling bezocht. De geschiedenis van Indonesië werd met grote vitrines en poppetjes uitgebeeld, vanaf de prehistorie tot de koloniale tijd tot laat in de twintigste eeuw. De nadruk lag vooral op de roerige tijden van Nederlands-Indië en de gewelddadige periodes rond de onafhankelijkheid van Indonesië. Ondanks dat vooral dat laatste heel erg politiek correct werd beschreven (ik had immer de dag ervoor de geschiedenis van mijn familiestamboom voor het eerst volledig uitgelegd gekregen) was het erg leerzaam om te zien hoe dit land zich heeft ontwikkeld door de eeuwen heen. Na dit museumbezoek gingen we door naar de Sarinah mall om te lunchen, ik ging aan m'n groentjes werken en had een cersar salad genomen met de ijs versie van een latte. Na de lunch gingen we opzoek naar een dunne luchtige broek voor mijn broer en de uiteindelijke uitslag was een dunne luchtige broek voor m'n andere boer en mij. Terug in het hotel was het alweer middagdutje-tijd en daarna was het etenstijd. Met de bus reden we naar het oude Jakarta om bij tegenover het oude Raadhuis neer te strijken. Het schijnt dat het Raadhuis het oudste staande, door Nederlandse gebouwde, gebouw is uit de koloniale tijden en het restaurant waar we eten het tweede oudste staande gebouw. Cafe Batavia (Jakarta heette voorheen Batavia) is een prachtig gerestaureerd gebouw met houten luifels voor de ramen en veel originele ornamenten zijn bewaard gebleven. Ook de kaart was om u tegen te zeggen we hebben ons ook flink te goed gedaan aan een Indonesische rijsttafel en vooral het cocktailmenu en boozy-dessertmenu waren zeer gewaardeerd door ons. Eenmaal terug in het hotel was het opnieuw inpakken van de koffers onze bezigheid, want we gaan morgen naar het huis van Oom Joey voor de uitvaartceremonie van Oma voor familie op Java. We zijn immers in Indonesië om familie de kans te geven om afscheid te nemen en de as van Oma uit te strooien op nagenoeg dezelfde plek waar Opa is uitgestrooid.

Monas Boven op Monas Boven op Monas Cocktail cafe Batvia Cafe Batavia Cafe Batavia Vinni Boozy milkshake Toetjes cafe Batavia

Foto’s

1 Reactie

  1. Marianne van der Hoop:
    4 augustus 2017
    Dank je wel Rosa. Ik vind het super om zo met je mee te leven. Ben en blijf benieuwd naar je volgende verhalen. Leuk de familiefotoºs. En gaaf dat je dit zo met je (Gerungan) familie kan doen. Lieve hartelijke groeten. En keep on having fun!